هر ملتی همواره سعی می کند زیبایی های تاریخ خویش را بیرون بکشد
و ارائه دهد و حتی الامکان روی زشتی های تاریخ خود را می پوشاند.
حوادث غرور آمیز تاریخ یک آیین و یا یک مسلکنشانه ای از اصالت و حقانیت آن تلقی می شود
و رغبت ها را بدان می افزاید،
و اما حوادث نامطلوب تاریخ آن،
سبب تردید در اصالت آن می گردد و نشانه ای از ضعف نیروی خلاقه آن